System słuchowy

Słuchu narząd ludzkich zmysłów, to znaczy w stanie dostrzec i rozróżnić fal dźwiękowych, składający się z naprzemiennych uszczelnienie i rozrzedzenie powietrzem o częstotliwości od 16 do 20000 Hz. Częstotliwości 1 Hz (Hz) wynosi 1 drgań 1 sek.). Infradźwięki (częstotliwości poniżej 20 Hz) i USG (częstotliwość ponad 20.000 Hz) ludzki narząd słuchu nie jest w stanie dostrzec.

Ludzki słuchowe Analizator składa się z trzech części:

• system receptorów zawierały ucha wewnętrznego;

• na szlaki nerwów (ósmy nerwów czaszkowych);

• Centrum, który znajduje się w płatach skroniowych kory mózgowej słuchu.

Receptory słuchowe (fonoretseptory lub narządu Corti) znajdujących się w ślimaku, który znajduje się w piramidy kości w czasie. wibracje dźwiękowe przed osiągnięciem słuchowego receptory, przechodzą przez dźwiękochłonną prowadzenie i systemu nagłośnienia narządu urządzeń do którego ucha słuchu.

Ucho z kolei składa się z 3 części: zewnętrznej, środkowej i wewnętrznej ucha.

Ucho zewnętrzne służy do przechwytywania dźwięku i składa się z małżowiny usznej i przewodu słuchowego zewnętrznego dnia. Małżowina jest utworzony przez elastyczną chrząstki pokrytej skóry na zewnątrz i poniżej uzupełnione krotnie, która jest wypełniona tkanką tłuszczową, zwaną płata.

Zewnętrzny kanał słuchowy, ma długość 2,5 cm, z cienką skórą wydalona włosów i zmodyfikowanych gruczołów potowych, które wytwarzają woskowiny składającą się z komórek tkanki tłuszczowej, oraz pełni funkcję ochrony jamy ucha przed pyłem i wodą. Koniec zewnętrzny przewód słuchowy błonę bębenkową, co może dostrzec fale dźwiękowe.

ucho środkowe Składa się ona z błony bębenkowej i słuchowych (Eustachiusza) rurek. Na granicy pomiędzy zewnętrzne i środkowe ucho jest błony bębenkowej, która jest pokryta z zewnątrz i wewnątrz nabłonka błony śluzowej. Dźwięk wibracji, które nadają się do błony bębenkowej, bo to oscylować z taką samą częstotliwością. Z wnętrza błony bębenkowej znajduje się wgłębienie, wewnątrz którego umieszczone są wzajemnie połączone kosteczki słuchowe: the młoteczek (zwiększany do bębenka), kowadłem oraz obejmy (przedsionek zamykają okienka owalnego do ucha wewnętrznego). Po kosteczek słuchowych drgań systemowych błony bębenkowej są przenoszone do ucha wewnętrznego. Kosteczki słuchowe są rozmieszczone tak, że tworzą dźwignie, które zmniejszają zakres drgań dźwiękowych, ale przyczynia się do wzmocnienia.

Sparowany rury słuchowa łączy przestrzeń wewnętrzną lewego i prawego ucha do części nosowej gardła, równoważąc w ten sposób pod ciśnieniem atmosferycznym i dźwięku (w przypadku otwartych ust) ciśnienia wewnątrz i na zewnątrz błony bębenkowej.

Ucha wewnętrznego znajduje się w zagłębieniu kości czasowej i piramidy jest podzielony na kości i uszkodzenie błony labiryntu. Pierwszym z nich jest kostny wnęki i zawiera przedsionek trzy kanały półkoliste (położenie przedsionkowej narządu aparatury równowagi, które przesunie się dalej) i zwijania ucha wewnętrznego. Błoniastą labirynt utworzony tkanki łącznej i kompleksowy system kanalików znajdujących się w zagłębieniach labiryntów kości. Wszystkie przestrzenie ucha wewnętrznego jest wypełniona płynem, który znajduje się w środku labiryntu błoniastego nazwie endolimfy, a poza tym - przychłonki. W ramach przygotowań ma dwa błoniastą ciała: okrągłe i owalne worki. Z owalny woreczka (słupki) pięć otworów rozpoczyna błoniaste labirynty trzy półkolistych, przedsionkowy urządzenie do formowania i jest połączona z okrągłym błoniaste worka ślimakowego kolei.

Zwijanie wewnętrznej intercostals ucha długości labirynt ślimaka 35 mm, w którym podłużna podstawowe i prisinkovoy membrany (Reisner) podzielony na przedsionkowego lub przedsionek schodów (start okienka owalnego przedsionek) bębenka (koniec okrągłe okno lub wtórną błony bębenkowej priginka to umożliwia wahania przychłonki), a drugi etap lub błoniasta ślimakowy obrót tkanki łącznej. Przedsionkowy wnęki i bębna drabiny w górnej części ślimaka (maga 2,5 obraca się wokół własnej osi) są połączone przez cienki kanał (gechikotremoyu) i napełniono nim, jak stwierdzono, przychłonki i wnęki błoniastego endolimfy ślimakowego kanał jest napełniany. W środku błoniastą kanale ślimaka, zawiera zvukospriymayuchy urządzenie zwane spirala lub Corti organ (narząd Cortiego). Korpus posiada podstawę (bazowa) membrana składa się z około 24 tys. Włóknista nici. Na głównej membrany (płyty), usytuowane wzdłuż niego i numer referencyjny 4 rzędy włosów (wrażliwe) komórki, które są receptorami słuchowych. Drugi element konstrukcyjny jest pokrywający organem Corti, włóknisty lub płyty z nawisem komórek rzęsatych i oporowo-słupy, które komórki Corti lub pamięci. Specyficzną cechą jest obecność komórek włosów na górze każdej z nich do 150 włosków (mikro) kosmków. Wyizolować jeden rząd (3.5 gr.) Wewnętrzne i 3 rzędy (20 gr.) Zewnętrznych komórek włosowych, które różnią się pod względem poziomu czułości (do wzbudzania komórek wewnętrznych wymaga dużo energii, ponieważ ich włosy są prawie w kontakcie z pokrywą). Włosy zewnętrznych komórkach słuchowych przemywa się i przylegają bezpośrednio endolimfy i częściowo zanurzone w powłoce z materiału płytowego. Komórki pokryte podstawy włosów przetwarza gałęzie nerwu helisy nerwu słuchowego. Do rdzenia przedłużonego (w strefie pary jądra VIII nerwów czaszkowych) zawiera drugi neuron słuchowego. Ponadto, ta ścieżka jest niższe pagórki chotirigorbikovogo korpus (dachu) śródmózgowia i częściowo krzyżujących się na poziomie środkowej korpusu kolankowe w wzgórza, jest kierowany do ośrodków podstawowego korze słuchowej (pierwotne pola słuchowe) zawartych w Sylvian kieszonki dziąsłowej górnej części lewego i prawego płata skroniowego kory mózg. Asocjacyjne pole słuchowe, odróżnienia tonu, barwy, intonację oraz inne odcienie dźwięków, a także porównać aktualną informację z jednego, który jest w pamięci osoby (dostarczenie „Reference” obrazów dźwiękowych) sąsiadują z pierwotnym i obejmuje duży obszar.

Dla narządu słuchu odpowiedniego bodźca to fale dźwiękowe pochodzące od drgań ciał sprężystych. wibracje dźwiękowe w powietrzu, wodzie i innych środowiskach podzielone są okresowe (zwany skoku i jest wysoka i niska) i Nieokresowe (hałas) Główną cechą każdego tonu dźwięku jest długością fali akustycznej, która odpowiada określonej częstotliwości (liczba) oscylacji 1 sek. Długość fali akustycznej określa się przez podzielenie drogi przebytej przez I s dźwięku do liczby pełnych drgań wykonanych korpus, który dźwięków w tym samym czasie. Jak już wspomniano, ludzkie ucho dostrzec drgań dźwiękowych w ciągu 16-20000 Hz, siła, która jest wyrażona w decybelach (dB). Natężenie dźwięku w zależności od wielkości (amplituda) drgania cząsteczek powietrza i charakteryzuje się sygnał (kolor). Największą pobudliwość ucho jest na dźwięki o częstotliwości drgań od 1000 do 4000 Hz. Poniżej i powyżej tego wskaźnika zmniejsza pobudliwość ucha.

We współczesnej fizjologii akceptowane rezonansu teorię rozprawie, które w czasie oferowanych K.L. Gelmgolts (1863). Powietrza fale dźwiękowe wejściu do kanału słuchowego, co powoduje drgania bębenka, który następnie przesyłany do układu słuchowego kosteczki słuchowe, które mechanicznie wzmacnia drgań dźwiękowych bębenka 35-40 razy i przez obejmy i okienka owalnego przedsionka przekazać je przychłonki zawarty w zagłębieniu przedsionkowej a etapy bębnowe zwijania. Wahania przychłonki kolei powoduje synchroniczne drgania endolimfy zawartej w jamie ślimakowego kanału. Powoduje to, że odpowiednie oscylację podstawowego (rdzenia) przez membranę, a ich włókna mają różne długości dostosowane pod innym tonem i rzeczywiście stanowią zestawu rezonatorów wibracyjne w zgodzie różnych drgań dźwiękowych. Najkrótsze fale są postrzegane w dolnej części błony podstawnej, a najdłuższy - na szczycie.

Podczas oscylacji części cewek w odpowiednie główne wibracje błony podstawnej oraz umieszczony na nim i komórek słuchowych. Skończonych mikrokosmków komórki rzęsate są odkształcone na pokrywie, co prowadzi do pojawienia się w tych komórkach wzbudzenia słuchowego czucia i dalszego przewodzeniu impulsów nerwowych wzdłuż ślimaka włókien nerwowych w ośrodkowym układzie nerwowym. Od całkowitej izolacji włókna włókniste pierwotnej membrany nie jest obecna zarówno zaczynają drgać włosy i sąsiednią komórkę, która wytwarza alikwoty (odczucie akustyczne powodowane przez liczbę oscylacji: 2, 4, 8, i tak dalej. E. liczbę razy oscylacje wzdłużne). Efekt ten powoduje puszystość i polifonicznych doznania dźwiękowe.

Przy długotrwałej ekspozycji na głośne dźwięki dźwiękowe analizator zmniejsza pobudliwość i na dłuższe pobyty w ciszy - to rośnie, odzwierciedlając dostosowanie słuchu. Większość adaptacje obserwowane w obszarze wyższych dźwięków.

Nadmierne i długotrwałe hałas nie tylko prowadzi do utraty słuchu, ale również może powodować ludzi do zaburzeń psychicznych. Odróżnić specyficzne i niespecyficzne wpływu hałasu na organizm człowieka. Szczególne działanie przejawia się w różnym stopniu zaburzenia słuchu i niespecyficzne - różne Nieprawidłowości w ośrodkowym układzie nerwowym, autonomicznego zaburzenia reaktywność stan funkcjonalny układu sercowo-naczyniowego i przewodu żołądkowo-jelitowego, zaburzenia endokrynologiczne, itp .. u osób młodych i w średnim wieku, gdy poziom hałasu 90 dB, który trwa przez godzinę, zmniejsza pobudliwość komórek korowych koordynacja zakłócony przepływ ostrość wzroku, wyraźne widzenie stabilności wydłużony latencji słuchowe i wzrokowe motoryczne. Z tego samego okresu oddziaływania w zakresie od poziomu hałasu 95-96 dB jest zachowana nawet ostre dynamiki zaburzeń mózgowych korka tworzy hamowanie ograniczające amplifikowane zaburzenia funkcji autonomicznych znacznie pogarszające mięśni funkcjonalność (wytrzymałość zmęczeniową) i wskaźników wydajności. Długotrwałe narażenie pod działaniem hałasu, którego poziom osiąga 120 dB, oprócz powodowania Wspomniane zaburzenia, w postaci neurotycznych objawów: Jest podrażnienie, ból głowy, bezsenność, zaburzenia układu hormonalnego. Pod również wystąpić znaczne zmiany stanu układu sercowo-naczyniowego takie warunki Disturbed napięcie naczyń, częstość akcji serca, zwiększenie ciśnienia tętniczego.

Hałas jest szczególnie negatywny wpływ na dzieci i młodzież. Pogorszenie stanu funkcjonalnego słuchowych i innych analizatorów u dzieci jest już pod wpływem „szkoły” szumu, poziom intensywności jest w głównym budynku szkoły waha się od 40 do 5 ° dB. W klasie poziomu natężenia hałasu 50-80 dB średnio, a podczas przerw w halach sportowych i studiów może wynieść 95-100 dB. Ważne w zmniejszaniu „szkoła” szumu jest higienicznie poprawne usytuowanie sal lekcyjnych w budynku szkolnym oraz stosowanie materiałów dźwiękochłonnych w dekoracji pomieszczeń, które generowane znaczny hałas.

Ślimakowe funkcje narządów od daty urodzenia dziecka, ale u noworodków obserwowanej względnej głuchoty, cechy strukturalne związane z ich uszach bębna pereginka grubszy niż u dorosłych i jest prawie pozioma. Jama ucha środkowego u niemowląt wypełnionych płynem owodniowym, utrudniając drgań kosteczek słuchowych. Podczas „pierwszego 1,5-2 miesięcy życia dziecka, to płyn jest stopniowo absorbowana, a zamiast nosogardzieli poprzez słuchowych (Evstahisvi) rura przechodzi powietrze. Trąbka rurki u dzieci jest szersze i krótsze (2-2,5 cm) niż u dorosłych (3,5-4 cm), które stwarza sprzyjające warunki dla mikroorganizmów wpuszczenie, śluzu i płynów podczas zarzucania, wymioty, nieżyt nosa w jamie ucha środkowego, co może prowadzić do zapalenia ucha środkowego (zapalenie ucha środkowego).

To jest zupełnie odmienna od przesłuchania dzieci Staje się pod koniec 2-go na początku trzeciego miesiąca. W drugim miesiącu życia, dziecko staje się w stanie rozróżnić różne kolory dźwięków w 3-4 miesiącach zaczyna odróżniać boisku w zakresie od 1 do 4 oktaw, aw 4-5 miesięcy dźwięki stają się odruch warunkowy bodźce. Dzieci 5-6 miesięcy, nabywają zdolność do bycia bardziej wrażliwe na dźwięki języka ojczystego, a odpowiedzi nie są specyficzne dźwięki zanikać. W wieku 1-2 lat życia dzieci są w stanie różnicować niemal wszystkie dźwięki.

U dorosłych, próg czułości wynosi 10-12 dB, u dzieci w wieku 6-9 lat 17-24 dB, 10-12 lat - 14-19 dB. Większość słuchu ostrość uzyskuje się u dzieci w wieku licealnym. Niskich tonów dzieci postrzegają lepiej.