Pęcherzyca

Krótki opis choroby

Pęcherzycę - ciężkie choroby skóry, która przejawia się tworzeniu pęcherzyków na powierzchni skóry i błon śluzowych. Proces ten jest powodowany przez nabłonek rozwarstwienie i charakteryzują się tendencją do szybkiego rozprzestrzeniania wynika z połączenia wielu zmian. Przyczyny pęcherzycy nie są w pełni zrozumiałe, i dlatego w leczeniu tej choroby jest często nieskuteczne. Szczególnie niebezpieczne pęcherzyca u dzieci. W przypadku braku odpowiedniego leczenia, może to prowadzić do poważnych powikłań, a nawet zgonu dziecka, choć nowoczesna technologia medyczna może zmniejszyć liczbę zgonów do minimum. Jednak dzieci w każdym wieku są dotknięte rzadko. Znacznie częściej wirusowe pęcherzyca daje o sobie znać w tych w wieku od 40 do 60 lat.

objawy pęcherzycy

Prawdziwa Pęcherzyca zaczyna się wraz z pojawieniem się pęcherzy na skórze i błonach śluzowych. Osiągają one wielkości orzecha włoskiego i często pękają, uwalniając wyraźny lub krwawe treści. Po przerwie w skórze tworzy owrzodzenia. przypadki są również oznaczone gdy pęcherzyki nie wybuchnąć, i upadł, pozostawiając swędzącą skorupę.

Łojotokowe pęcherzyca objawia się w różny sposób. Pęcherzyki w tej formie, zwykle niewielka. Nie są one podatne na pęknięcia i często po prostu wysychają tworząc szaro-żółta skórka.

Wirusowe pęcherzyca - choroba, która jest spowodowana przez wirusa Coxsackie. Charakteryzuje się wysypka na stopach i palcach, dłoniach i stopach. Przetwarzać pęcherzy dostarczyć ból towarzyszy gorączka i owrzodzenia błony śluzowej jamy ustnej.

leczenie pęcherzyca

Ze względu na fakt, że etiologia tej choroby jest nieznana, proces leczenia jest dość skomplikowane i często nie prowadzi do pożądanego efektu. Jednak, aby angażować się w siebie - to jest niedopuszczalne, ponieważ z czasem choroba postępuje i dotyka coraz więcej obszarów skóry, co prowadzi do zaburzeń w narządach wewnętrznych, a całkiem możliwe, śmierć pacjenta.

Jeśli zdiagnozowano pęcherzycy, leczenie opiera się na zastosowaniu hormonów, zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz. Hormony są wyposażone z myślą o ważnych wskazań i ewentualnych przeciwwskazań rzadko są brane pod uwagę, gdyż powikłania pęcherzycy może prowadzić do fatalnych konsekwencji. Z tego powodu, nawet jeśli warunek normalizacji pacjenta dzienna dawka hormonów zmniejsza się stopniowo i bardzo ostrożnie, aż do osiągnięcia minimalnej dawki wymaganej do utrzymania stałej remisji.

Dobre wyniki można osiągnąć kombinację hormonów oraz z takimi leków cytotoksycznych imunosupresors jak azatiopryna, metotreksat i Sandimmune. Należy pamiętać, że narzędzia te mają indywidualną tolerancję i powinny być stosowane z dużą ostrożnością.

Przy ustalaniu diagnozy pęcherzyca, choroba jest traktowana za pomocą różnych innych metod, aw szczególności hemosorption i plazmaferezy, czyli procedur, aby oczyścić krew. Pozytywny efekt osiąga się przez usuwanie kompleksów immunologicznych z krwi, immunoglobuliny i inne składniki chorobotwórczych. Do oczyszczania krwi z substancji toksycznych dotyczy również fotochemioterapii składający inaktywację komórek krwiopochodnych promieniowaniem ultrafioletowym w połączeniu z G-metoksipsoralenom.

Jako środki profilaktyczne powszechnie stosowane leki potasu i wapnia.

Pęcherzyca u dzieci

W przypadku dzieci zmian skóry i błon śluzowych są szczególnie niebezpieczne z powodu niewystarczająco wysoką skuteczność dziecka mechanizmy obronne organizmu. Zauważ, że pęcherzyca u noworodków jest rzadkością. Zazwyczaj choroba postępuje u dzieci w wieku 5-7 lat, a dziewczęta chorują częściej niż chłopcy.

Objawy pęcherzycy są takie same jak u dorosłych - pojawienie się pęcherzyków różnych rozmiarach w twarz, tułów i kończyny z późniejszego zerwania lub przesuszenie. Swędzenie i inne nieprzyjemne odczucia są praktycznie nieobecne. W odpowiednim czasie i odpowiednim leczeniu szybko przychodzi remisji.

Złośliwa pęcherzyca u dzieci występuje rzadko, ale towarzyszą poważne konsekwencje - utrata masy ciała, osłabienie, pojawienie się wtórnych infekcji, gorączka i powikłań septycznych w nerkach, płucach i układzie sercowo-naczyniowym.

Wszelkie metody leczenia stosowane u dzieci, należy stosować z dużą ostrożnością, zwłaszcza w zakresie stosowania hormonów i leków cytostatycznych, bo do nich jest często specyfiką.