Odbyt

anatomia anal

Odbytu (w odbycie) - ma odbytu, którego dolne ramię kanału odbytu, pozostawiając korpus, przez który fekalia. Odbytu jest otoczona przez dwie warstwy błony mięśnia zwieracza - - regulujące ich otwieranie i zamykanie. Zewnętrzny zwieracz odbytu tworzą mięśnie prążkowane, jego energicznej aktywności zdolnego kontroli umysłu. Wewnętrzny zwieracz jest rodzajem pogrubienie mięśni gładkich odbytnicy, a świadomość nie mogą być kontrolowane.

Odbytu kończy margines odbytu, która jest, w rzeczywistości, nagłe przejście kanał śluzówkę odbytu do skóry krocza. W tym przypadku, skóra, znajduje się na obrzeżach odbytu, ma ciemniejszy odcień.

Większość czasu mięśnie odbytu zmniejszają stan, służąc jako swego rodzaju barierę dla przymusowego odprowadzania flatulentsii i kałem. Nosa tonu odbytu zdrowych osób wynosi 80-100 mm Hg, co odpowiada ciśnieniu wewnątrz dolnego tętnicy odbytniczej doprowadzającego krew zwieracza zewnętrznego i kanału odbytu.

stolec przejście przez odbyt daje sygnał do relaksacji zwieracza wewnętrznego - tak zrealizowane, tzw rektoanalny odruch. Możliwość zawieszenia procesu defekacji realizowane za pomocą świadomy zmniejszenie mięśni prążkowanych odbytu.

Długość kanału odbytu dorosłego człowieka mieści się w zakresie od 3-5 cm, powodując jego indywidualnych osobliwości. Średnica odbytu jest inna: jest on w stanie osiągnąć od 3 do 6 cm. Pediatrycznych położenie odbytu grzbietowych (znajduje się bliżej tyłu), w odległości 2 cm od poziomu kości ogonowej.

Metody badania odbytu

W proktologii rozróżnia następujące metody badania odbytu i odbytnicy:

• Badania cyfrowy;
• Oględziny zewnętrzne;
• Sigmoidoskopia;
• Manometria odbytu;
• endosonografia;
• Defekografiya.

Schorzenia odbytu

Istnieje kilka rodzajów chorób odbytu. Należą do nich:

• Swędzenie w odbycie. Może być objawem pęknięcia, polipy jelita grubego, wewnętrzny hemoroidy, odrobaczjący inwazja, a także dysbioza jelit.
• Pęknięć. Stanowią one pionowe nieciągłości powierzchni na charakter błony śluzowej odbytu. Pojawienie się pęknięć odbytu promowania fałszywych chęć oddawania kału i działać zaparcie. W tej chorobie objawy, takie jak ból w odbycie, gorszym podczas stolca przejście odbytnicy, uczucie pieczenia. W niektórych przypadkach, wyciek krwi z odbytu mogą mówić o obecności pęknięć albo hemoroidów w obszarze odbytnicy.
• odbytu krwiak, jest tworzenie ciemnoczerwonego Hue, położony w odbyt. Przyczyną krwiaka odbytu - pęknięcia odbytnicy żył podczas wypróżniania. Leczenie odbytu krwiak jest wykonywana jako konwencjonalny igłą do nakłuwania, a za pomocą mini-zabiegu w znieczuleniu miejscowym.
• Hemoroidy. towarzyszyć zaburzenia rozszerzenie hemoroidalnych żyłach krzepnięcia krwi żylnej i zagęszczanie w odbytnicy, co prowadzi do powstawania hemoroidów. W stanie spoczynku, są zredukowane, napinając - powiększony i pęcznieniu, a ból odbytu pogorszyć.
• Paraproctitis. Choroba ta forma odbytu jest zapalenie tkanki tłuszczowej otaczającej odbytnicy. Główną rolę w występowaniu ropnia odgrywa infekcji paciorkowców, gronkowców i E. coli. W rzadkich przypadkach przyczyną choroby może stać odbytnica operacyjny lub osoby.
• Nowotworów. Złośliwe nowotwory odbytu występuje rzadko, nie przekracza 6% wszystkich przypadków raka, jednakże każdy z nich wymaga odpowiedniego leczenia. Objawy raka jelita grubego, które warto zwrócić uwagę: pojawienia się specyficznych śluz, krew z odbytu, miesza się z taboretu, swędzenie w odbycie, uczucie „ciała obcego”, zaparcia, zmiany w postaci kału na taśmie-podobne.

Profilaktyka chorób odbytu

W celu zapobieżenia występowanie pęknięć, hemoroidów i innych chorób odbytu i odbytnicy zalecane:

• Normalizować jedzenie, wzbogacenie swojej diety pokarmy bogate w błonnik (owoce, warzywa i zboża). Nie należy nadużywać ostre, pikantne potrawy i alkohol;
• Śledź regularne wypróżnienia;
• Uniknąć przeciążenia podczas defekacji. Zabrania przedłużonej ekspozycji na sedes (wystarczy zrezygnować z nawyku czytania książek w szafie), a także nadmierne nadmiernego wysiłku;
• Śledzić higieny odbytu, ewentualnie wykonując mokrą toaletę po każdym wypróżnieniu;
• Normalizuje aktywność ruchową. W szczególności, zalecenie dla ludzi zaangażowanych w „siedzącym” pracy. Praktyka 10-15-minutowe przerwy, podczas których warto robić aktywności fizycznej.