Autoimmunologiczne zapalenie tarczycy (zapalenie tarczycy Hashimoto), hormon

Autoimmunologiczne zapalenie tarczycy (choroba Hashimoto) - jedną z najczęstszych chorób tarczycy, która charakteryzuje się przewlekłym zapaleniem tkanek pochodzenia autoimmunologicznego i jest związany z negatywnym wpływem odporności ludzkiej do komórek nowotworowych.

Na koncie AIT do 30% wszystkich chorób tarczycy, gdzie kobiety cierpią im 15-20 razy częściej niż mężczyźni. Przede wszystkim jest to spowodowane nieprawidłowościami w chromosomie X i wpływem estrogenów (żeńskich hormonów) na układ odpornościowy człowieka. Z powodu awarii w układzie odpornościowym organizmu człowieka wytwarza przeciwciała do zdrowych komórek tarczycy, co powoduje spadek jego funkcji. wytwarzanie hormonu zmniejsza się wraz ze wzrostem TSH syntezy, ze względu na które rozwija się niedoczynność tarczycy.

Choroba występuje częściej u pacjentów w wieku 40-50 lat, ale ma tendencję do odmłodzenia i do tej pory występuje u ludzi młodych, nastolatków i dzieci.

Wszystkie rodzaje autoimmunologiczne zapalenie tarczycy są podzielone na:

1. Przewlekła - występuje w wyniku wzrostu liczby limfocytów T i przeciwciał w tkankach piersi.
2. Bezbolesny - rozwija się w znacznym spadkiem odporności i idiopatyczną w naturze.
3. Po porodzie - jest podobna do poprzedniej, ale w tym przypadku powstaje z powodu ciąży.
4. Cytokiny indukowanej - wygląd postaci tarczycy możliwe dzięki zastosowaniu interferonu do leczenia chorób krwi, wątrobie.

Dziedziczna predyspozycja do rozwoju AIT nie oznacza 100% szans zachorowania na tę chorobę, ale istnieje szereg czynników, które powodują uruchamianie procesów destrukcyjnych organizmu:

• przewlekła ogniska zakaźnego (zapalenie zatok, zapalenie migdałków, próchnica);
• SARS;
• niekontrolowane długotrwałe stosowanie leków;
• złe warunki środowiskowe;
• Nadmierne użycie chloru, jodu i fluoru,
• Nadmierna ekspozycja na słońce;
• radioterapia;
• ciężkie sytuacje stresowe.

objawy

W większości przypadków na autoimmunologiczne zapalenie tarczycy przebiega bezobjawowo, gdy wielkość i funkcja przysadki jest normalne, palpacyjne bezbolesny. Ponadto, pacjenci mogą skarżyć się na:

• uczucie ciśnienia na tarczycy;
• szybki przyrost masy ciała;
• zmęczenie;
• bezpodstawne obrzęk;
• bezsenność;
• bóle stawów i słabość;
• wypadanie włosów;
• pocenie się;
• nadmierna agresywność i niepokój;
• Występ gałki ocznej;
• biegunka;
• drżenie;
• W rzadkich przypadkach, tarczycy, wzrost wielkości (wole).

Na początkowym etapie AIT obserwuje się kliniczne objawy nadczynności tarczycy (chwilowy nadmiar syntezy hormonów tarczycy). Jednakże z postępem atrofii hormonów tkanki powrotu do normy i tarczycy działa normalnie. Jako dalsze zniszczenie tkanki funkcjonalnej występuje niedoczynność - spadek funkcji gruczołu.

leczenie

Na pierwszym objawem choroby jest lepiej skonsultować się z lekarzem. Po zdaniu egzaminu, będzie mógł przypisać odpowiednie leczenie. Najczęściej przewidziane hormonalnej terapii zastępczej (dzienna dawka hormonów ze stałym wzrostem dawki).

W ciężkich przypadkach lub gdy duża ilość wola nie może obejść się bez zabiegu. Jednak może to służyć jedynie w celu poprawy sytuacji na chwilę, po czym węzły tarczycy są ponownie wzrosła. W związku z tym, praca odbywa się zwykle w połączeniu ze stosowaniem leku.