Jaka jest różnica barku i periartroz?

Ból w barku - częstym problemem, którego przyczyny wiele osób błędnie uważa, zapalenie stawów (zapalenie stawów) lub artroza, czyli te choroby, w których uszkodzeniu wewnętrznej struktury stawu. W rzeczywistości, coraz częściej w takich przypadkach nie ma lub.

Określenia „Periarthritis” i „periartroz” wskazują, że proces patologiczny rozwija się w miękkich tkankach otaczających stawy. Przede wszystkim, torebki stawowej i ścięgien, które pod wpływem czynników zakłócających może stać się stan zapalny, wysiłku, aby stracić elastyczność lub zwapnienia.

Jaka jest różnica?

Różnica pomiędzy periarthritis periarthrosis i dla samych pacjentów, a konwencjonalne, jak objawy tych chorób są bardzo podobne. Główna różnica polega na tym natury procesów patologicznych, w tak zwanym rotatorów łopatki i kapsułki stawu barkowego.

Kiedy periarthritis zmiany zapalne wystąpić obrzęk tkanek, silny ból, lokalny wzrost temperatury i innych cech. Dobrze periartroz charakteryzuje się rozwojem procesów degeneracyjnych w miękkich otaczających struktur stawu barkowego, dlatego nie mogą one w pełni spełniać swoją funkcję (osobie trudno przenieść rękę).

przyczyny

Różnice między periarthrosis i barkowego istnieć i przyczyn, które powodują te schorzenia. Tak więc, zmiany zapalne w scapulohumeral barkowego powstają pod wpływem działania nietypowych, nagłych obciążeń na kończynie górnej lub ramienia po kontuzji. W tym przypadku, pojawienie się bólu i innych nieprzyjemnych doznań może odroczyć na kilka dni.

Przyczyną może być również uwięzione przez osteochondroza, nerwów szyjnych obsługujących stawu barkowego. Ponadto, mogą odgrywać rolę, i niektórych chorób organów wewnętrznych, takich jak zawał mięśnia sercowego, która zakłóca normalne przepływu krwi w obszarze stawu barkowego.

Periartroz jak często jest profesjonalnym chorobą malarzy, tragarzy, kowali, kamieniarzy i innych pracowników. Który jest podstawą do rozwoju choroby jest regularne i długotrwałe narażenie na stres w stawie barkowym.

Objawy choroby

Kiedy periarthritis obraz kliniczny w dużej mierze zależy od uszkodzonego ścięgna jak zaangażować każdy mięsień ma swój własny wyświetlacz (ograniczenie pewnych ruchów kończyny górnej). Ale pojawiają się skargi, które znajdują się w prawie wszystkich pacjentów:

• bóle poszukiwawcze ból zakłóca pracy i pogarsza ruchu;
• drętwienie i osłabienie w dłoni;
• niezdolność podnieść kończynę lub dostać za;
• lekki katar.

Te objawy są typowe dla periarthrosis, ale pojawiają się one mniej widoczne. Ponadto model obserwuje się w tej patologii: praworęcznych dotknięte prawą rękę, podczas gdy leworęcznych - lewej.

Obie choroby bez odpowiedniego leczenia może prowadzić do rozwoju tzw barku. Stan ten charakteryzuje się silnym pogorszeniem ruchomości stawów, co jest trudne do wyleczenia. Pacjent jest zakłócony wydajność i pogarszającą się jakość życia.

Specyficzne rozpoznanie barkowego i periartroz nie. Zazwyczaj lekarz skarg diagnozowania pacjenta i dane kontrolne (wykrycie słabych punktów w dziedzinie projekcji uszkodzeniu ścięgna, ruchy kończyn w pewnych ograniczeń samoloty, itp). Czasami periarthrosis wykrywa zmiany w badaniu radiologicznym tych stawu barkowego - złóż soli okołostawowe.

leczenie

Gdy łopatkowo periarthritis i podczas zaostrzeń periarthrosis w celu zmniejszenia stanu zapalnego i bólu przepisywane pacjentom reliefowe NLPZ doustnie lub domięśniowo i okołostawowe zastrzyki hormonów. Jednocześnie pokazuje limit obciążenia na ramieniu chorego.

Dobry efekt chorób tkanek okołostawowych zapewnia fizjoterapię (elektroforeza aktywnymi środkami przeciwzapalnymi i przeciwbólowymi w obszarze stawu barkowego). Ponadto, można użyć:

• hirudotherapy (terapia lik);
• refleksologii;
• akupunktura;
• Manipulacja (zwłaszcza postisometric relaks).

Po ekstynkcji ostrych objawów pokazanych błota. Jest również obowiązkowe w fizjoterapii, która jest niezbędna do utrzymania i poprawy mobilności kończyn górnych.

Jest to bardzo ważne w przypadku bólu w ramieniu natychmiast skontaktować się z lekarzem, a nie czekać, że nieprzyjemne objawy znikają. Im wcześniej lekarz ustali przyczynę nieprzyjemnych objawów i rozpocząć leczenie, tym większe prawdopodobieństwo pacjenta pełnego odzysku i przywrócić normalne funkcjonowanie kończyny górnej.