Badania scyntygrafii metoda radioizotopów

W medycynie scyntygrafia jest używany do wykrywania zmian patologicznych za pomocą związków radioaktywnych. Radioizotopowe badania metodą scyntygrafii wykonywane na SPECT. Procedura ta jest poprzedzona przez podawanie pacjentowi określoną ilość substancji radioaktywnych.

Wynik badania scyntygrafii jest scintigram. W swej istocie, jest to „snapshot” narządu, co daje wyobrażenie nie tylko o jej strukturze, ale również obecność nieprawidłowości w jego funkcjonowaniu.

Sposób ten różni się od radioizotopu obrazowania medycznego i innych metod badawczych, które określają stopień uszkodzenia narządu, który umożliwia widocznego zaburzenia narządu, zanim staną się widoczne zmiany patologiczne w nim.

Jest metodą scyntygrafii badawczego bezpieczne dla zdrowia?

Eksperci odpowiedzieć na to pytanie twierdząco. Metoda radioizotopów nie szkodzi na organizm ludzki. Jedynym przeciwwskazaniem do jej stosowania - ciąża. Pojawienie się reakcje alergiczne w wyniku scyntygrafii jest bardzo rzadki.

Pacjenci otrzymują badanie takie małe dawki promieniowania, które scyntygrafia może być wielokrotnie wykonywane. Na przykład, aby zbadać stan metody analitycznej scyntygrafia kości może być stosowany raz w miesiącu w celu zbadania stanu tarczycy lub dwa razy w miesiącu, wątroba może być badane raz na tydzień, a nerki codziennie.

Zalety i wady techniki scyntygrafia

Ta metoda radioizotopów pozwala na:

• wyświetlacz badanego funkcji narządów;

• do oszacowania stopnia jego uszkodzenia.

Ponadto, przed scyntygrafii przygotowania pacjenta nie jest wymagane.

Wady tej metody jej trwania. Zabieg trwa od 20 minut do 6 godzin. Ponadto metoda ta nie może uzyskać ten sam wyraźny obraz ciała jako MRI i CT.

scyntygrafia kości

Scyntygrafia kości ma bardzo wysoką czułość. Pozwala określić źródło i przyczynę bólu, rozpoznawać nowotwory długo zanim staną się one widoczne podczas X-ray. Dlatego ta metoda badań jest zalecana dla osób z rozpoznaną onkologii.

Ponadto, scyntygrafia pozwala zdiagnozować pęknięcia, które nie są widoczne na promieniowanie rentgenowskie, a także ustanowienie rozprzestrzeniania zapalenia zapaleniem szpiku kostnego dokładniej niż radiografii.

Nowotwory scyntygrafia

U chorych z guzami niosących zidentyfikowany scyntygrafii pomaga określić jego charakter (czy nowotwór łagodny lub złośliwy) i wykrywania przerzutów. Ponadto, sposób ten pozwala na badanie wykonalności w celu oceny środków chemioterapeutycznych w leczeniu nowotworów.

Zazwyczaj sposób uciekają scyntygrafii do badania piersi, węzłów chłonnych, płuc, mózgu, układu kostnego i kończyn. Niestety, narządy jamy brzusznej nie są dostępne dla tego badania.

scyntygrafię tarczycy

Metoda ta pozwala na ustalenie przyczyn wysokiego lub niskiego funkcji tarczycy, węzłów i do wykrywania nowotworów. Dzięki tłumiącej scyntygrafii można wykryć nowotwory łagodne o zwiększonej funkcji, występujące co trzeci pacjent, i często wymagają usunięcia.

scyntygrafię nerek

Z dynamicznym eksperci szacują scyntygrafii nerek, przejście przezeń moczu, uzyskano dane o strukturze tych narządów, badania ich funkcji.

Zazwyczaj Badanie wykazało takich diagnoz jak ostra lub przewlekła niewydolność nerek, zwężenie tętnicy nerkowej, niedrożność dróg moczowych, chłodnicę nefropatii, uszkodzenia nerek, uszkodzenia naczyń nerkowych, nadciśnienie. Ponadto, scyntygrafia jest zalecane dla osób z wad wrodzonych i nerki.

scyntygrafii wątroby, pęcherzyka żółciowego i śledziony

Badania wątroby i śledziony może diagnozowania i oceniania zapalenia wątroby, marskości wątroby i niektórych nowotworów, takich jak wartości naczyniaków więcej niż 3 cm.

Poza tym dzięki scyntygrafii można obserwować pracę pęcherzyka żółciowego chologenic ocenić czynność wątroby.

Scyntygrafii przytarczyc

Dochodzenie przytarczyc pomaga diagnozowania osteoporozy, kamieni nerkowych i pęcherzyka żółciowego. To zwiększona funkcja przytarczyc wyjaśnia rozwoju tych chorób.

Wielu ekspertów rzadko uciekają się do badania scyntygrafii przez inne organy: większych żył i tętnic, gruczołów ślinowych, węzłów chłonnych, kanaliki łzowe, przełyku, żołądka, płuc, serca, nadnerczy, kości, jajowodów i mózgu, jąder.