Leczenie stwardnienia rozsianego

Stwardnienie rozsiane jest traktowany różnymi metodami:

1. farmakoterapia
2. Alternatywne metody,
3. Z zarządzaniem choroby.

Wszystkie te metody są skierowane na następujące kwestie:

1. Spowolnienie choroby
2. Na przywrócenie funkcji mózgu po nawrotów lub ataków,
3. Na zmniejszenie częstości i liczby napadów,
4. Minimalizowanie skutków naruszeń narządów.

W początkowej fazie leczenia przyczynia się do:

1. Ustanowienie konkretnych celów terapii,
2. Zarządzanie objawy i napady choroby.

Występujące skutki uboczne leków środki na leczenia stwardnienia rozsianego u pacjentów czasami powodować strach. Aby uniknąć tych lęków musi być pacjent, aby zrozumieć te zjawiska.

Pacjent może całkowicie zrezygnować z leków lub wybrać inną metodę, w której skutki uboczne występują rzadziej, albo nie tak wyraźne jak w przypadku leków. Prawo do wyboru metody zawsze jest pacjent. Ważne jest, aby mieć miejsce i kontynuował podczas leczenia dialogu między pacjentem i lekarzem na temat tych metod i charakteru leczenia.

Najważniejsza w zarządzaniu choroby jest rola leków wpływających na układ odpornościowy. Podczas rozpoczęcia leczenia kortykosteroidy są powszechnie stosowane, czyli prednizon lub metyloprednizolonu. Pozwalają kontrolować chorobę w jej zaostrzeń. Ale ich zastosowanie możliwe skutki uboczne.

Zarządzania wieloma leczenia stwardnienia prowadzi się za pomocą różnych sposobów, ma wpływ na układ odpornościowy, z których najczęściej - sposób wykorzystania interferonów.

Interferony są trzech typów: alfa, beta i gamma. Wszystkie interferony mają następujące możliwości:

1. Regulują system odpornościowy,
2. Aby pomóc w zapobieganiu infekcjom wirusowym.

Funkcje wszystkich rodzajów interferonów nakładają się na siebie, ale działania każdego z nich na różne sposoby.

Interferon beta radzić sobie dobrze z następujących funkcji:

1. Zarządza stwardnienie rozsiane;
2. Promuje ona dłuższe przejawy braku nawrotu choroby.

spowolnienie rozwoju inwalidztwo skutki w leczeniu interferonem udowodnionego w badaniach klinicznych.

W większości przypadków działania uboczne wynikające z takiego leczenia:

1. bóle mięśni,
2. dreszcze,
3. słabość
4. zmęczenie,
5. wzrost temperatur.

Jednakże, wraz z kontynuacją leczenia, zazwyczaj daje się odczuć mniej.

W tym sposobie innych skutków ubocznych są również: Zmiany w teście krwi (testy funkcji wątroby), reakcje w miejscu wstrzyknięcia.

Przenośność interferonów jest ułatwione podczas stosowania leków przeciwbólowych.

Interferon beta, jak wynika z badań klinicznych, pcha początek drugiego ataku stwardnienia rozsianego u pacjentów zakwalifikowanych do leczenia z podstawowym.

Wśród dostępnych preparatów wymienionych interferon beta-1b, interferon beta (Betaferon). Jest on stosowany w leczeniu nawrotu, co czyni je mniej częste. Jest skuteczny w przypadku pierwszego klinicznego nawrotu u pacjenta ze stwardnieniem rozsianym, która potwierdziła, obrazowanie rezonansu magnetycznego. Pacjenci w leczeniu interferon beta-1b, pożądane jest regularne oddawania krwi do wątroby próbek do analizy.

Interferon beta-1 a służy do odpędzania wystąpienia fizycznej niemocy w leczeniu nawrotu. Interferon beta-1a podawany pacjentowi przez wstrzyknięcie domięśniowo raz w tygodniu.

Interferon beta-1 stosuje się również w leczeniu nawracającego. On na pewno pomaga, gdy pierwsze przypadki epizodów klinicznych u pacjentów, którzy mają diagnozę stwardnienia rozsianego potwierdzona przez obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego. Możliwość osiągnięcia beta-1a, interferon stosowania pozytywny nie udowodniono w leczeniu poważnych skutków choroby.

Istnieją inne lecznicze leki stosowane w leczeniu stwardnienia rozsianego:

1. mitoksantron,
2. Tisabri,
3. Copaxone.

Łagodzenia zaburzeń narządów uzyskuje się poprzez zastosowanie prądu do specyficznych objawów chorobowych leków.

Leczenie stwardnienia rozsianego