Jak znaleźć wzajemnego zrozumienia z ojcem

Wiem, że ja tak nie jeden, ale ... Mam bardzo skomplikowane relacje z ojcem. On ma trudny charakter, krewny nikt sprawia, że ​​jego towarzystwo. To stało się tak powoli, że jego komunikacja zamknięcia jednej ze mną. Nawet mój starszy brat, który ma tatę rapport był zawsze lepiej niż ja, mimo wszystko, nie zatrzymał się, aby porozmawiać z nim lub chcesz go zobaczyć lub usłyszeć o nim. Brat od dawna nie mieszka z nami, tak jest łatwiej.

Ciśnienie moralny od Papieża

Dlaczego jestem tak wrażliwy na papieża? No, na przykład, on zawsze wie lepiej niż ktokolwiek, a zwłaszcza ja.

- Do was wrócę jakiegoś faceta - mruknął ojciec. - Ile razy cię prosiłem, nie przynoszą je tutaj!

- I nie przyniósł tacie! Kim jesteś? Kiedy ostatni raz widzieliśmy nawet moich gości?

On nie słucha i nie słyszy:

- Spójrz, wykończone źle w ich oszustwo. Musisz nauczyć się, żeby nie chodzić!

- I nie można chodzić? Pobyt w domu, jak w więziennej celi? Ty też, przejdź do znajomych!

- Wiem lepiej, co robić! - arogancki, mówi. - Ja też, stwierdzono, aby nauczyć mnie! Na pierwszy głowie zysku, wtedy podać ojca.

A tak w ogóle. Kiedy moja matka jeszcze żyje, a on ją tak zachowywał. On jest najmądrzejszy i najbardziej poprawna, a którzy nie zgadzają się, niech bułki na wszystkich czterech bokach - to jego reguła życia. Z nas, dzieci, jego garnitur tylko w naszym składania, a nawet to jest moralnie nie do zniesienia wciśnięty. Testowane lekcje i pamiętniki wykonane surowsze niż nauczyciela.

Funkcje komunikacyjne

On wyobraża sobie ścisłe i uczciwe, ale można go całkowicie zniekształcić dowolny z moim stwierdzeniem, odwrócić do góry nogami. Pamiętam niewiele, często płakała, nawet moja mama zabrała mnie do terapeuty, popierałem kojące tabletki. Mama argumentował z ojcem, ale to nie pomogło. A teraz nie ma nikogo, kto by z nim dyskutować - nie próbowałem, nie mogę mieć.

Każdego dnia muszę usłyszeć od ojca masy ujemnej. Jak obrzydliwe wszystko w tym życiu, jakimi ludźmi są złe, a co ja źle, i muszę go słuchać, usta nie ujawnia, ale po prostu usiąść i mieć świadomość własnej małości, aż mi dał, i mieć do czynienia dobrze. Jest to bardzo trudne. Od czasu do czasu jestem złamany, zacznę krzyczeć na niego i uciec z domu.

- Jesteś sadystą! - krzyczę. - Lubisz to wszystko upokorzyć, aby poczuć jego znaczenie!

Ponieważ żyjemy ... Tato, kiedy jest w szoku, naraża mnie na pozew - co było, co robi, dlaczego w lodówce nie ma nic (chociaż to rondo pełne), dlaczego patrzę na niego z ukosa. Nigdy nie dziękuje. I powinniśmy zacząć protestować, a następnie: „Jesteś jak tata mówi?!” - i nie chce słyszeć. Raz, kiedy byłem nastolatkiem powiedział coś nieprzyzwoitego (jego zdaniem), uderzył mnie w usta. Dziko obraźliwe. Ponieważ jestem stale gotowy na kolejny upokorzenia. Ale idź, wrzuć to, że nie mogę.

Tak, uciec, ale potem wrócić, bo nie mają gdzie pójść. Ojciec ponuro milczał przez kilka dni, podczas gdy ostentacyjnie trzymał serce. W ogóle to nie jest dobre dla zdrowia, nadal pod sześćdziesięciu, czasami jest naprawdę źle, co ja nazywam „szybko”. I tak mam wyrzuty sumienia: czy tylko w tych dniach, kiedy uciekać i spędzać czas z przyjaciółmi, aby przywrócić równowagę emocjonalną, dzieje się z nim jest naprawdę coś poważnego? Po tym wszystkim, jestem winny, że nie było i nie wybaczę. Będę cierpieć.

Poza tym, w przeciwieństwie do swojego brata nie mają gdzie pójść z wielu powodów. Uczę się do ukończenia kilka lat, a czesne płaci ojca. Okazuje się, że jestem uzależniona od niego. Czasami to sprawia, że ​​chory jest to, że prawie zdecydował się odejść i opuścić szkołę, ale potem biorę się w dłoni. Muszę edukacji, do pracy, tak długo trwać. Ale jest jeszcze przez długi czas będzie w stanie znieść? On nie, oczywiście, uwielbia zarzucenia tej płatności.

- Jesteś po prostu czeka na moją śmierć! - to jego ulubiony zwrot.

Jestem zupełnie wyczerpana, a obawiam się, że naprawdę zacznie czekać na nią. Może zrobiłem coś źle robi, jakoś nie reagują? Po tym wszystkim, pracy kolegów jakoś komunikować się z nim ... W jaki sposób można nauczyć się żyć z ojcem na co dzień, aby nie czuć się jak komórki z przełożonym?