Zaburzenia jedzenia, gdy jedzenie staje się wrogiem

Istnieją różne zaburzenia odżywiania, gdy jedzenie staje się wrogiem. A w rzeczywistości, że jedzenie musi wnieść do życia radość i przyjemność. Według niektórych szacunków, jadłowstręt psychiczny, lub utrata apetytu, w okresie dojrzewania lub dorosłości wpłynąć 1% dziewcząt i być może trzy razy tyle - na bulimię lub wilczym głodem.

zaburzenia jedzenia raz rozważyć problem bogatych, ale teraz są one wspólne, niezależnie od narodowości osób, ich statusu społecznego i ekonomicznego. Mimo coraz większej liczby ludzi, którzy wkładają tę diagnozę. Z tej okazji, jeden magazyn twierdzi, że przed plagą zaburzenia jedzenia są równe. Jednak szczególnie zaniepokojony faktem, że zaburzenia odżywiania wpływa więcej młodzieży.

W ogóle, zaburzenia odżywiania wpływa miliony większość - są dziewczęta i młode kobiety. Rozważmy dwa najczęstsze zaburzenia odżywiania: jadłowstręt psychiczny i bulimia nervosa.

Anoreksja i bulimia

Anoreksja i bulimia - dwa najczęstsze zaburzenia odżywiania. Oni mają swoje własne cechy. Ale oba zaburzenia mogą być niebezpieczne, a nawet śmiertelne.

Ci, którzy cierpią na anoreksję odmówić jeść w ogóle nie jeść tak mało, że wprowadzą się do wyczerpania. Uważają żywności jako wroga. Pacjenci są w niewoli myśli o jedzeniu i przejść do ogromnych starań, aby nie przytyć. Niektóre pluć jedzenia w serwetkę, udając wytrzeć usta, drugi dysk ćwiczenia w celu zmniejszenia masy ciała. Jedna dziewczyna powiedziała: „Niemal każdego dnia albo prowadził 12 km, lub pływać dobę, poza tym byłem bardzo zmartwiony i poczucia winy. I codziennie rano otrzymała najwięcej satysfakcji przy wsiadaniu na wadze, aby upewnić się, że jest on nadal nie ważą więcej niż 45 kg. "

Ironią jest, że niektóre z tych, którzy cierpią z powodu anoreksji, są doskonałymi kucharzami i przygotować smaczne posiłki, które nawet nie dotknąć.

Jak to nietypowe zaburzenia - anoreksja? Często dziewczyna lub kobieta postanawia pozbyć pewnej liczby kilogramów. Jednak osiągnięty cel jej nie zadowoli. W lustrze, wciąż widzi się tłuszcz, a zatem nie decyduje boli stracić kilka kilogramów. Jest to powtarzane aż do czasu, aż nie traci się do 15% ich normalnej wadze.

Na tym etapie, przyjaciół i rodziny zaczynają wyrazić obawę, że człowiek wygląda bardzo cienka. Jednak u pacjentów z anoreksją Jego zdaniem o stanie rzeczy. Oni nie uważają się za cienki. Im więcej dana osoba traci na wadze, tym bardziej zniekształcony wzrok, a on sam nie może ocenić obiektywnie.

Z biegiem czasu, anoreksja może być przyczyną poważnych problemów zdrowotnych, w tym osteoporozy i uszkodzenia nerek. Anoreksja może prowadzić do śmierci. Człowiek z zaburzeniami pozbawia organizm wielu składników odżywczych i może umrzeć.

Gdy hospitalizacja jest konieczna

Sama hospitalizacja nie jest zbawieniem. Jednakże, jeśli dziewczyna jest wyczerpana z ciężką anoreksję, konieczne może być pod opieką specjalistów. Hospitalizacja jest nieprzyjemne, ale w niektórych przypadkach może to być po prostu konieczne. Dla wielu pacjentów z zaburzeniami jedzenia w szpitalu rozpoczyna drogę do odzyskania. Jednym z warunków odzyskania anoreksji lub bulimii pacjenta jest możliwość żyć bez zaburzeń odżywiania.

Jak kłaść podwaliny dla ożywienia

Jak być gdy istnieje podejrzenie, że zaburzenia odżywiania córki? Oczywiście, to nie może być ignorowane. Ale jak zacząć rozmowę? Czasami dobrze jest zapytać bezpośrednio, ale sukces przyniesie bardziej ostrożne podejście. Kiedy rozmawiasz z córką, aby dać jej do zrozumienia i czujesz, że nie jesteś oskarżając ją o cokolwiek. Jeśli można zrobić, to w większości przypadków córka będzie z tobą szczery. Niektórzy rodzice mogą pomóc ich dzieciom listów, w których mówił o ich troski i chęci niesienia pomocy. Potem rozmawialiśmy już o podstawę do dyskusji.

To trudne zadanie dla rodziców

Jeśli Twoje dziecko ma zaburzenia jedzenia, jego upór może Cię zawieść. Ale bądź cierpliwy. Ważne jest, że dziecko, że jesteś jego przyjacielem, nie wrogiem. Ciągle okazywać miłość. Najlepszym sposobem, aby pomóc dziecku przezwyciężyć zaburzenia jedzenia - do komunikowania się z nim. Aby to zrobić, być może trzeba więcej słuchać niż mówić. Powstrzymać się, aby nie przerywać jego uwagi jak: „Nie powinno się myśleć tak” „To nieprawda”, lub Gdy nie jest okazją do wymiany pomysłów otwarcie, w ciężkich godzin dziecko może zwrócić się do was o pomoc, zamiast uciekania się do szkodliwych nawyków żywieniowych.