Ilja Iljicz Miecznikow: krótka biografia

Twórczy i naukowy sposób wielkiego lidera naukowego zaczyna na Ukrainie, gdzie w 1845 roku koło Charkowa, urodził się, stając się piątym dzieckiem w rodzinie. Nawet jako dziecko zainteresował się charakter chłopca. Być może impulsem do tego był nauczycielem jego starszy brat, student medycyny.

edukacja szkolna Ilya zaczął natychmiast drugiej klasie, ale szybko, mając wyrzucone przedmioty nieciekawe, zainteresował się naukami przyrodniczymi. Już w piątej klasie, stał się członkiem koła naukowego, a rok później przeniósł Grove książki „oddziaływanie sił fizycznych.” Kolejnym krokiem w karierze akademickiej pisał krytyczny artykuł na temat podręcznika geologii.

Nawet w szkole, Ilya Miecznikow był częstym wykłady gościnne na Uniwersytecie w Charkowie. To pozwoliło mu stwierdzić, że kontynuacja badań będzie bardziej opłacalna w Europie. Po ukończeniu szkoły z wyróżnieniem, został wysłany do Niemiec, na Uniwersytecie w Würzburgu. Ale po pewnym czasie wrócił do bycia zaskoczony chłodnym przyjęciem i obojętności, a pochodzi nadal w Charkowie.

To właśnie w tym okresie Miecznikow pierwszego spotkania z teorią Darwina. Książka o doborze naturalnym, on sprowadzony z Francji, i kilka razy po przeczytaniu go, napisał recenzję kilka uwag krytycznych. W 1863 roku ogłosił, że chce zostać wydalony z uniwersytetu w Charkowie. Taki dziwny akt szybko wyjaśnione - wkrótce Miecznikow nauczył się cały program szkolenia i zdaniu wszystkich egzaminów jako zewnętrzny studenta.

W następnym roku młody naukowiec poświęcił wyprawę na wyspę na Morzu Północnym. Tam studiował różne formy zwierząt morskich i nawiązać kontakty ze światem naukowym. Za namową słynnego botanika Cohn Miecznikow dostał pracę na co najmniej znany zoolog Leuckart. O studiach z powodzeniem powiedział na kongresie naukowców w Giessen, w 1964 roku. Talent młodego naukowca nie przeszedł niezauważony. Dzięki NI Pirogov, otrzymał stypendium a wraz z nim możliwość, aby w pełni poświęcić się nauce, pozostawiając opiekę nad jedzeniem.

Ilja Iljicz pracuje w laboratorium Leuckart, co kilka ważnych odkryć w życiu glisty, a później przeniósł się do Neapolu, gdzie poświęca się embriologii, współpracując z Kovalevsky. W tym czasie 22-letni naukowiec po raz pierwszy do czynienia z problemem, z jego oczu. Ból w jego oczach nie przestaną zakłócać jego pracę do końca życia. Wyniki tych prac stało Baer nagroda otrzymana w 1865 roku, a w 1867 roku obronił rozprawę na rozwój embrionalny ryb i skorupiaków.

Po uzyskaniu doktoratu Miecznikow rozpoczął naukę na Uniwersytecie w Petersburgu. Brakuje w samym centrum miasta, często spędzał czas z przyjaciółmi. To właśnie tam poznał swoją przyszłą żonę, Ludmiła. Była chora na gruźlicę, a następne cztery lata po ślubie, cały wysiłek i pieniądze poszły Miecznikow Nieudana walka z jej chorobą. Po śmierci żony nauczania było bardzo trudne do odzyskania, a problemy ze wzrokiem nie pozwolił uciec z pomocą nauki. Próbował popełnić samobójstwo, ale bezskutecznie.

W 1870 roku przeniósł się do Miecznikow Odessie, gdzie uczy studentów zoologii. Pięć lat później ponownie zakochuje się i żeni studenta. Była młodsza od swoich 13 lat. Po chwili młody żona zachoruje z tyfusu i Miecznikow w rozpaczy i strachu znowu pozostanie samotny wdowiec wstrzykuje się z nawracającą gorączkę bakterię. Ale żona przeżyła, ale na choroby naukowca wpłynęło prawie pozytywnie: jego wizja uległa poprawie.

W 1881 Miecznikow zrezygnował. To był rodzaj protestu przeciwko represjom politycznym. Po przeprowadzce do Włoch i osiadł w Messina, on kontynuuje naukę i wkrótce czyni odkrycia, które zmieniły się wiele jego poglądów. Studiując larwy rozgwiazdy, znalazł wędrówki komórek, nazwał fagocyty, które wchłonął obcego ciała. Po przeprowadzeniu wielu badań i prowadzenie równolegle z ciałem ludzkim, odkrył zjawisko „fagocytozę”. Był to pierwszy krok w kierunku budowania im później spójną teorię odporności.

W 1886 roku naukowiec wraca do Odessy, gdzie prowadzi badania i prowadzi pierwszy w stacji bakteriologicznego Rosji, która jest zaangażowana w rozwój szczepionek przeciwko wściekliźnie, cholera, wąglik. Jednak wielu naukowców obwinia brak edukacji zdrowotnej, dlatego musiał wyjechać za granicę ponownie.

Przez pewien czas, Ilja mieszka w Niemczech, ale w 1888 roku Louis Pasteur pomógł mu założyć laboratorium w Paryżu. Do końca swojego życia naukowiec pracujący tam, odkrywania i organizowanie fagocytozy teorię odporności. Pisał dużo. To było tak, artykuły i książki o wysokiej jakości. Próbował udowodnić, że człowiek może żyć o wiele dłużej, niż to robi teraz. Jest twórcą nowoczesnej jogurt Miecznikow. Wierzył, że produkty mleczne mogą znacznie przedłużyć życie.

W 1908 Ehrlich i Miecznikow otrzymał Nagrodę Nobla za prace nad odporności. A w przyszłym roku, Ilja Iljicz wrócił do ojczyzny, gdzie kontynuował swoją pracę naukową prawie aż do śmierci, która nastąpiła w 1916 roku, po kilku ataków serca.

Brandy, medicsguru.ru