Jako osoba przywrócenia mowy po udarze

Co trzeba zrobić, i jak przywrócić ludzką mowę po udarze mózgu? Jakie formy zaburzeń mowy może być? Jaki jest program do odzyskiwania dopasowanie zaburzenia mowy? Odpowiedzi na te pytania zostaną omówione w tym artykule.

Jakie są formy zaburzeń mowy? Mężczyzna miał udar może być jedna z dwóch zasadniczo różnych formach - dyzartria i afazja. Takie informacje mogą być przydatne do sporządzania planu leczenia. Jaka jest różnica między tymi zaburzeniami?

Dyzartria. Takie naruszenie mowy po udarze mózgu jest obecność wad wymowy słów i dźwięków. W tym czasie osoba może łatwo zrozumieć mowę skierowaną do niego. Potrafi czytać i pisać, ale zakłócone mięśnie, które są odpowiedzialne za wymowie dźwięków. Takie zaburzenia mowy jest czasem nazywany naruszenie artykulacji, co jest typowe w pokonaniu struktur podkorowych i regionów tylnych płatów czołowych.

Afazja. Jest to sprzeczne z mowy się jako przejaw działania wyżej nerwowego. Człowiek nie może dostrzec lub zrealizować języka pisanego i mówionego, ale można zobaczyć i usłyszeć słowa i dźwięki (to sensoryczny afazja). To nie może wypowiedzieć ani słowa, ponieważ nie jest konieczne do tego generowany jest impuls w działach kory nowej (afazja silnika). W tym przypadku, osoba nie może mówić ani zrozumieć przemówienie skierowane do niego. Zaburzenie pojawia się, gdy w zbiorniku zlokalizowane w środkowej tętnicy mózgowej lewej procesu chorobowego.

Leczenie afazji. Z psychologicznego punktu widzenia, aby przywrócić go do człowieka z tego typu zaburzeń jest bardziej trudne, ze względu na trudności w kontakcie z pacjentem. W obecności afazji sensorycznej po prostu nie będzie w stanie powiedzieć osobie o swoich planach i życzeń. W obecności afazji silnika, nie potrafił nawet odpowiedzieć. Od czytania i pisania tekstów, też jest zepsuty. W obecności całkowitej afazji jest znacznie bardziej skomplikowana. Tam musi być cierpliwości i pracy.

Strata skoku mowy może być utrzymywana przez długi okres czasu. I musimy zaangażować osoby na codzień. Kiedy ktoś chce coś powiedzieć do niego trzeba uważnie słuchać. Nie ma potrzeby, aby przerwać lub poprawne. Nie ma potrzeby, aby zakończyć za to oferuje jeszcze zrozumieć sens tego zdania. można zainicjować rozmowę przez zdrowych ludzi. Jeśli nie było afazja sensoryczna, na poziomie podstawowym zaleca się używanie zdjęć z podpisami. W tym przypadku, ilustracje powinny być sporządzone zwykłych przedmiotów z życia codziennego. Aby poprawić kontakt z pacjentem mogą być rozwijane i alternatywne sposoby komunikacji.

Jeśli istnieje afazja silnika, konieczne jest, aby rozpocząć od powtórzenia serii mowy, takie jak dni tygodnia, przez, pór roku, miesięcy. Można użyć odpowiedź twierdzącą do zwykłych spraw krajowych. Na przykład, idziesz do jedzenia? - będę. Jest to przydatne do wykorzystania zdjęć z podpisami, ale nie powinny przedstawiać obiekty i jakiekolwiek działania lub proste historie.

Leczenie dyzartria. Tutaj głównym celem jest nauczyć osobę wypowiedzieć te słowa. Aby to zrobić, mięśnie muszą przekazywać umiejętności w jamie ustnej i żuchwy. W jaki sposób można to zrobić?

Pacjent z zaburzeniami takimi jak dyzartria należy zawsze wykonywać specjalne ćwiczenia do języka. Na przykład wystawać swobodnej lub napięte języka wykonywać ruch po torze kołowym i przylegają języka w jamie ustnej. Również trzeba wykonać ćwiczenia artykulacyjne dla warg, szczęki i mięśni twarzy (wokół oczu, na czole, etc.).

W odniesieniu do korekty logopedii, powinno być pod opieką lekarza specjalisty, logopedy. On będzie w stanie znaleźć odpowiedni program ćwiczeń w celu przywrócenia funkcji połykania. Takie zaburzenia często występują razem. Oprócz leczenia farmakologicznego należy wykonać, co ma na celu zapobieganie powikłaniom oraz poprawić ukrwienie mózgu i troficznych.

Podsumowując, możemy zauważyć, że logopedzi, lekarze mogą pomóc krewnych pacjenta jest znacznie poszerzyć arsenał narzędzi stosowanych w pomagając przywrócić mowę po udarze. Opisuje tylko kierunek budowy strategii oraz w jaki sposób mogą być realizowane. Sukces w odzyskaniu mowy zależy od skoordynowanej pracy wszystkich uczestników tego procesu, a mianowicie przez pracowników medycznych, rodziny, i oczywiście wysiłki pacjenta.