Syndrom chronicznego zmęczenia - Leczenie

Pojęcie „syndrom chronicznego zmęczenia” pojawiła się stosunkowo niedawno w medycynie, ale coraz więcej przypadków tej choroby u ludzi każdego roku zarejestrowany, zwłaszcza w krajach rozwiniętych. Do tej pory kwestia ta nabrała charakteru globalnego. Jest to spowodowane współczesnym rytmem życia w dużych miastach, stres nadmiernie emocjonalnego i psychicznego, a także pogarszające się warunki środowiskowe. Statystyki pokazują, że kobiety są bardziej podatne na choroby niż mężczyźni.

Choroba nie należy mylić ze zwykłą zmęczenia, co jest naturalną reakcją na zmęczenie i stwierdzające, że osoba potrzebuje odpoczynku. Przewlekłe zmęczenie zespół - jest nieuzasadnione, wymawiane, wyniszczające zmęczenie ciała, które nie wykracza po resztę i nie pozwala osobą żyć w normalnym rytmie.

zawartość

• 1 Wspólne czynniki ryzyka rozwoju choroby
• 2 objawy chorobowe
• 2.1 Główne objawy
• 2.2 małe znaki

Wspólne czynniki ryzyka rozwoju choroby

• niekorzystne warunki bytowe (środowiskowe i higiena), zwłaszcza z dużego obciążenia promieniowania na organizm;
• Stałą ekspozyc ułatwienia osłabienie układu odpornościowego i neuro-psychiczny korpusu ochronnego (choroby przewlekłe, radioterapia i chemioterapia, Niezjonizowane naświetlanie z komputera);
• długie i częste stres, które dla wielu są warunki pracy;
• ciężko pracować jednostronne;
• stałe osiadły tryb życia, brak aktywności fizycznej w nadmiernej niezrównoważonej diety;
• brak zainteresowania i życiowych perspektyw.

objawy chorobowe

Do diagnozowania tej choroby jest bardzo trudne, ponieważ zespół przewlekłego zmęczenia jest maskowany przez inne choroby. Dlatego lekarze uważają, że podstawą do formułowania takiej diagnozy jest kombinacją dwóch głównych i ośmiu tak zwanych małych objawów.

Główne objawy

• bolesne osłabienie, pojawiają się nagle;
• zwiększa poczucie zmęczenia, a reszta nie zwalnia państwa;
• gwałtowny spadek wydajności w ciągu ostatnich sześciu miesięcy;
• Brak innych chorób lub czynników, które mogą powodować takiego stanu.

małe znaki

• ciągłego lub postępujące osłabienie, zwłaszcza po silnego stresu fizycznego (nawet drobne), które wcześniej zostały przeniesione łatwo;
• częste bóle gardła;
• gorączka w niskiej temperaturze;
• osłabienie mięśni;
• ból mięśni;
• ból węzłów chłonnych;
• zaburzenia snu, które mogą być wyrażone w postaci bezsenność lub nadmierna senność;
• częste bóle głowy;
• migracji bóle w stawach;
• depresja;
• zaburzenia neuropsychiatryczne (drażliwość, zaburzenia pamięci, zdolności koncentracji, logicznego myślenia).

Diagnoza choroby jest bardzo złożona. Często choroba jest początkowo mylone wszelkiego rodzaju zaburzeń psychicznych, ale leczenie nie ma wpływu, a stan chorego się pogarsza.

Zazwyczaj głównym elementem diagnostyki choroby jest stałe uczucie zmęczenia trwające dłużej niż sześć miesięcy, które powstały na tle normalnego zdrowia.

Choroba jest często poprzedzone stresujących doświadczeń osoba lub nietypowa sytuacja, która wymaga od niego większego wysiłku. Objawy tej choroby nie są natychmiastowe. Najczęściej pacjenci początkowo martwi się o stan grypę, co znajduje odzwierciedlenie we wzroście temperatury, pojawienie się ból gardła, ból głowy, możliwy obrzęk węzłów chłonnych. Następnie bardzo szybko dołączył ogólne osłabienie mięśni, bóle stawów, a po wysiłku, pacjenci skarżą się na wyczerpanie. Przywracanie normalnego stanu zdrowia nie występuje nawet po odpoczynku dobowego. zaburzenia snu, zaburzenia intelekt i pamięć, depresja, a czasem zmieniony stan świadomości wskazują również na fakt, że rozwinięty syndrom chronicznego zmęczenia.

leczenie

Pomimo faktu, że badania tego problemu, medycyna na całym świecie zostało robi przez ponad dekadę, wiele sukcesów w leczeniu zespołu chronicznego zmęczenia nie został osiągnięty lekarzy.

Ten stan, leczenie powinno być złożone i czasochłonne. Główne kierunki w leczeniu:

• ostry łagodne traktowanie i codziennej rutyny, ćwiczeń i rekreacji;
• wymaganych dziennie spacery trwający co najmniej 2 godziny;
• fizjoterapia;
• masażu, leczenia instrukcja;
• perełkowa, douches;
• akupunktura;
• witaminy (witaminy B i kwas askorbinowy);
• różne metody, aby znormalizować emocjonalnego i psychicznego stanu (terapia grupowa, szkolenia gazowego, hipnoterapii).

Pomimo faktu, że diagnoza syndrom chronicznego zmęczenia jest niezwykle trudne, a nawet najbardziej doświadczeni lekarze czasami nie dokona prawidłowej diagnozy jednocześnie, wraz z pojawieniem się objawów lękowych należy udać się do lekarza. Choroba musi być traktowany, ponieważ może to prowadzić do poważnych chorób neuropsychiatrycznych.

O syndrom chronicznego zmęczenia w programie „na najważniejszych”: