Tło z psychologii dziecka na Ukrainie

Występowanie na Ukrainie pierwsze reprezentacje umysłowe rozwój dziecka związane z rozwojem edukacji i kultury edukacyjnej ludzi.

Już w Rusi został wprowadzony zorganizowaną edukację dzieci z bogatych rodzin. Pisemne zabytki z tego okresu, „Instrukcja Władimira Monomacha” (1117), „Bee” (XII wieku.) Ujawnia ideały praw edukacyjne z takich funkcji, jak ciężka praca, odwaga, dobroć, pokorę. Ruś Kijowska była przed sąsiadami w dziedzinie edukacji. Więc, córka księcia Jarosława - Anna, która była żoną króla Francji, czytać i pisać w kilku językach, podczas gdy sam król był analfabetą.

Tatar inwazji tureckich nalotów zniszczono dorobek dawnej Rosji utrudniały rozwój kultury i edukacji. Przykładem myśl następnie edukacyjnego było dziełem Nilu Sora uczniów „tradycja” (XV w.), Serwowania pomysły dotyczące rozwoju i dynamiki emocjonalne przejawów psychiki (emocje), warunki ich wychowaniu.

Ważnym wydarzeniem w rozwoju edukacji na Ukrainie było założenie w 1632 roku pierwszej instytucji wyższego wykształcenia - Akademii Kijowsko-Mohylańskiej, wzorowane na zachodnich uniwersytetach europejskich, ale trzymane z tożsamością narodową. Akademia szerzyć wiedzę filozoficzną i psychologiczną o poznanie, emocje, wola i zdolność ich rozwoju. Więźniowie tej instytucji Theophane Pro kopovich, Stefan Jaworski, Symeona z Połocka, a inne były znane wychowawców w drugiej połowie XVII-XVIII w., Wniosła znaczący wkład w rozwój szkolnictwa wyższego w sąsiedniej Rosji.

Charakteryzuje się głębokich psychologicznych dzieł wybitny ukraiński filozof Skoworody (1722-1794 Dwuletni okres), który również studiował w Akademii Kijowsko-Mohylańskiej. Filozofowie twierdzą, że edukacja powinna być oparta na zasadzie narodowej. W rzeczywistości on podzielony na trzy światy makrokosmos (świat na zewnątrz), mikrokosmos (wewnętrzny świat) a światem symboli (Biblia, literatura). GS Skoworoda zdania, że ​​los jednostki i społeczeństwa jako całości jest możliwe tylko wtedy, gdy warunki zewnętrzne otaczająca człowieka odpowiedzialnego za jego wrodzone zdolności. W edukacji powinny być oparte na wrodzonych skłonności człowieka, aby rozwijać je w ćwiczeniach. W przypowieści

„Wdzięczny Erode” bohater mówi: „Nie będzie, że ktoś chce się uczyć, bo te rzeczy właściwych mu się urodzić za ... On (ojciec) urodziła moje skrzydła i nauczę się latać.”

Oryginalność podejścia H.Skovoroda szczególnie wyraźnie przejawia się w stwierdzeniu, że nie tylko makrokosmos jest źródłem stworzenia świata wewnętrznego dziecka, ale także wewnętrzny świat ma imponującą moc i wpływa na wygląd i dzięki samowiedzy może zmieniać rzeczywistość, by go uczłowieczyć.